آیا امام حسن و حسین علیهما السلام در قتل مردم ایران حضور داشته اند؟!

آیا درست است که میگویند امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در قتل مردمِ ایران شریک بوده اند؟ چنانچه در تاریخ طبری نیز این مطلب ذکر شده است.

🔹نکته اوّل این که تنها منبع نسبتاً کهنی که این مسئله در آن ذکر شده است، کتاب"تاریخ اُمم و الملوک" معروف به تاریخ طبری نوشته محمد ابن جریر طبری است.

🔸نکته دیگر این که راویان این دسته از روایات دو شخص میباشند: 

نفر اوّل: علی ابن مُجاهد 

نفر دوم: سیف ابن عمر

 

🔹نکته جالب این است که هر دو از کسانی اند که علمای اهل سنت و تشیع مثل عجلونی- شیخ طوسی(ره) و...) آن ها را به شدّت تضعیف نموده اند به گونه ای که حتی به علی ابن مجاهد لقب کفر، نفاق، زندیق بودن را داده اند و یا سیف ابن عمر شخصی است که نه تنها  در ذهن مریضش روایت درست میکرده، بلکه حتی صحابی نیز به صورت ذهنی می ساخته و از این موجودات خیالی روایت نقل میکرده است چنانچه علامه عسکری(ره) بیش از یکصد تن از صحابی را ذکر میکنند که اصلاً وجود خارجی نداشته اند بلکه ساخته و پرداخته سیف بوده است!!

🔍(برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به رجال طوسی - رجال عیاشی - معجم رواة الحدیث – کشف الخفاء عجلونی و...) -(تاریخ بغداد، الخطیب بغدادی - متوفی 463ق- ج 12، ص 106) 

🔺نکته پایانی باید ذکر کنیم این است که امام معصوم(ع) هیچ گاه نمیتواند زیرِ پرچمِ ظلم، قرار گرفته و برای آنها شمشیر بزند ضمن اینکه تمامِ مشاوره هایِ امیرالمومنین(ع) به گونه ای بوده که ایشان برای مصالح مسلمانان و از بین نرفتن جامعه اسلامی با جهل خلیفه زمان دست به این مشورت ها میزدند امّا هیچ گاه مقام مشاور خلفاء را قبول نکردند.

حدیث امام حسین (ع) درباره برده گرفتن ایرانیان در تروازوی نقد:

📝حدیثی از امام حسین (ع) در نکوهشِ ایرانیان در سفینه البحار نوشته شیخ عباس قمی (ره) موجود است به این مضمون: هواخواهان ما عرب و دشمنان ما عجم اند .. باید زنان ایرانیان را به بردگی گرفت و مردانشان را از دم تیغ گذراند. حال واقعیت چیست؟

 

🔹 ابتدا باید این نکته را متذکر شویم که این حدیث از امام صادق(ع) است نه از امام حسین(ع) و شبهه افکنان این حدیث را به امام حسین(ع) نسبت داده اند تا حب ایرانیان را نسبت به محرم و اربعین نشانه بگیرند.

🔹 نکته مهم این است که قسمتِ دوم حدیث یعنی از قسمت باید زنان تا آخر .. این قسمت به هیچ عنوان در سفینه البحار و منبع اصلی این حدیث یعنی معانی الاخبار شیخ صدوق(ره) ص 403 نیامده است و این قسمت توسط شبهه افکنان جعل و به حدیث اضافه شده است.

🔹 حال باید به توضیح قسمت اول حدیث که هواداران ما عرب و دشمنان ما عجم هستند بپردازیم :

🔺 اولاً: کلمه عرب در لغت به معنی کسی است که خوب  فصیح حرف میزند و عجم به معنی کسی که است که بد و غیرفصیح حرف میزند.

🔺 برای مثال اعرابِ حجاز،  دو قبیله حیره و غسان را با این که از نظر نژاد و ملّیت عرب بودند عجم میدانستند و آن ها را به عنوان عرب قبول نداشتند چرا که این دو قبیله در کنار مردم روم و ایران زندگی می کردند و رفته رفته اصالت زبانشان را از دست دادند (تاریخ خلفا،ج1 ص156)

🔸 پس عجم به معنی ایرانی نیست بلکه شامل کسانی است که بد حرف میزنند و در این حدیث منظور از عجم کسانی اند که احادیثِ اهلبیت(ع) را بد روایت میکنند و با بد سخن گفتن شان به احادیث و به تبع آن به معارف الهی ضربه می زنند.

🔺 ضمن این که امام صادق(ع) نماینده و خلیفه آن خدائی است که بین هیچ یک از بندگانش فرق نمیگذارد. پس چطور خلیفه و جانشین او بر روی زمین تبعیض قائل میشود؟

🔍 اما شاید برای شما جالب باشد که بدانید قسمت دوم حدیث که به امام(ع) نسبت داده شده است در اصل از چه کسی است؟

🔹بعد از این که محدث قمی(ره) حدیث امام را ذکر می کنند، نظر عمر بن الخطاب را نسبت به ایرانی‌ها (فارس‌ها) تحت عنوان «سوءُ رأیِ الثانی فِی الأعاجم» نقل می‌کند با این عبارت:

🔹 وقتی اسیران فارسی زبان (ایرانیان) را به مدینه آوردند، دوّمی(عمر بن الخطاب) خواست زن های آنان را بفروشد و مردان آنها را غلام و بردة عرب قرار دهد و تصمیم گرفت افراد معلول و ناتوان و پیرمرد را در طواف و اطراف بیت الله الحرام، سوار بر پشت آنها (ایرانیانِ به بردگی گرفته شده) کند. امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(علیه‌السلام) فرمود:

🔸 به راستی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود: کریم هر قومی را احترام کرده، گرامی دارید هر چند با شما مخالف باشند، این در حالی است که ایرانیان مردانی حکیم و دانشمند و انسانهایی با شخصیت و با کرامت‌اند، آنها بر ما سلام کرده و درود فرستاده و میل به اسلام پیدا کرده‌اند. و من سهم غنیمت خودم و حق بنی‌هاشم از آنها را، برای خوشنودی خدا آزاد کردم!!

🔹 ملاحظه بفرمائید این خلیفه دوم بوده است که از ایرانیان متنفر بوده و امیر مومنان(ع) چگونه از ایرانیان به عنوان مردان با فضیلت نام برده و خلیفه را منع می کند اما شخص شبهه افکن سخنان خلیفه دوم را به امام معصوم(ع) نسبت داده است.

ذوالقرنین - کوروش - امام صادق(ع):

📩 شبهه:

در یک سخنرانی شنیدم امام صادق علیه سلام ذوالقرنین را عبدالله بن ضحاک معرفی کردند، سخنران گفته است ضحاک همان آستیاگ پدر بزرگ کوروش است پس کوروش همان ذوالقرنین است آیا درست؟

💠 پاسخ:

1️⃣ اینکه کوروش از پدر بزرگ مادری، به قوم ماد متصل باشد و پدر بزرگ وی #آستیاگ یا آژی دهاک باشد شدیدا مورد تردید است.

باستان شناسان و تاریخدانان متعددی بیان کرده اند که کوروش هیچ ربطی به آستیاگ ندارد که برای نمونه چند مورد را بیان میکنم :

۱.کتسیاس مورخ مشهور یونانی :

کتسیاس که در دربار هخامنشیان زندگی می کرد گفته است؛آستیاگ هیچگونه قرابتی(نسبت) با کوروش نداشت.

(حسن پیرنیا، ایران باستان، جلد اول، ص ۲۴۰)

۲.ماریا بروسیوس : 

ماریا بروسیوس تاریخدان و ایران شناس مشهور این نظر را که آستیاک و کوروش بایکدیگر نسبت خانوادگی داشته باشند را شدیداً رد میکند و آنرا یک دروغ برای همراه کردن مردم ماد و تایید کوروش نزد آنها میداند.

(ماریابروسیوس،ایران باستان،صفحه۲۶)

۳.والترهینتس :

والتر هینتس، تاریخدان،زبان شناس بزرگ آلمانی صراحتا بیان میکند اینکه کوروش از طرف مادری به آستیاگ پادشاه ماد ربط داشته باشد یک دروغ بزرگ تاریخی است که آنرا پارسیان برای مشروعیت بخشی و همراهی قوم ماد مطرح کرده اند.

(والتر‌هینتس‌،داریوش و ایرانیان،ترجمه پرویز رجبی،نشرماهی،صفحه۹۲ و ۹۳)

2️⃣ این روایت، آنگونه که شیخ صدوق نقل کرده، از جهت سند، مرفوع است. یعنی سند آن افتادگی دارد و لذا به خودیِ خود حجیت ندارد، دیگران نیز این را روایت را از شیخ صدوق نقل کرده اند.

(شیخ صدوق، الخصال، قم: انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1362، ج 1، ص 255.)

3️⃣در مقابل این دست روایاتِ ضعیف‌السند، روایاتی داریم منسوب به اهل بیت علیهم السلام که می‌گویند ذوالقرنین جوانی از اهل روم بود.

متن روایت: قَالَ: جِئْتُمْ تَسْأَلُونِّی عَنْ ذِی الْقَرْنَیْنِ، قَالُوا: نَعَمْ، قَالَ: کَانَ غُلَاماً مِنْ أَهْلِ الرُّومِ ثُمَّ مَلَکَ، وَ أَتَى مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَ مَغْرِبَهَا، ثُمَّ بَنَى السَّدَّ فِیهَا. قَالُوا: نَشْهَدُ أَنَّ هَذَا کَذَا.

سند: عبد الله بن جعفر حمیرى، قرب الإسناد، قم: مؤسسة آل البیت، 1413 هجری قمری، ص 322؛ فیض کاشانى، تفسیر الصافی، تهران: مکتبه الصدر، 1415 هجری قمری، ج 3، ص 258؛ شیخ حویزی، تفسیر نور الثقلین، قم: انتشارات اسماعیلیان، 1415 هجری قمری، ج 3، ص 293.

4️⃣ بر فرض اینکه نام عبداللّه ابن ضحاک را قبول کنیم در روایات آمده عبداللّه ابن ضحاک ابن سعد (در برخی نسخه ها آمده است مَعد) یعنی نام جد عبداللّه ، سعد یا مَعد بوده و تطبیق آن با کوروش هخامنشی صحیح نیست

سند: شیخ صدوق، الخصال، ترجمه یعقوب جعفری، قم: نسیم کوثر، 1382، ج 1، ص 369؛ شیخ صدوق، الخصال، ترجمه مرتضی مدرس گیلانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات جاویدان، 1362، ج 1، ص 202؛ سید هاشم بحرانى، البرهان فی تفسیر القرآن‏، قم: انتشارات مؤسسه بعثه‏، 1374، ج 3، ص 674

📬 واحد «پاسخگویی به شبهات» مجموعه منتظران ظهور

منکر «مهدویت»، منکر اولوهیت خداوند متعال است:

🔹ناصر الدین البانی از علمای سلفیه و مورد قبول بزرگان وهابی در کتاب «سلسلة الاحادیث الصحیحة» در حدیثی در مورد حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) عنوان داده: (قیام حضرت مهدی، حقیقتی نزد علماء است)[1]

🔹وی در مورد این حدیث، به بررسی سندهای مختلف پرداخته و چند سند را با شروط بخاری و مسلم صحیح دانسته و تأیید ذهبی را در آن‌ها آورده است، و گفته از کسانی‌که این روایت را تصحیح کرده‌اند (صحیح دانسته‌اند)، ابن‌تیمیه است که می‌گوید: «احادیثی که به آن‌ها برای قیام حضرت مهدی احتجاج می‌شود، احادیث صحیحی است که ابوداود، ترمذی، احمد بن حنبل و دیگران از ابن‌مسعود و دیگر راویان، روایت کرده‌اند»[2] سپس اسم 11 عالم را می‌برد و می‌گوید آنان و تعداد زیادی از علما، احادیث قیام حضرت مهدی را صحیح دانسته‌اند.

🔹البانی در پایان می‌گوید برخی از علما به دلیل خرافاتی که حول جریان مهدویت دیده‌اند، گمان کردند که این خرافات، لازمه اعتقاد به قیام حضرت مهدی است و اصل قیام را منکر شدند.[3]

🔹البانی می‌گوید: مثلاً پس از فتنه جهیمان[4] برخی این عقیده صحیح (قیام حضرت مهدی) را منکر شده و عقاید دیگری را در همین زمینه مثل نزول حضرت عیسی در آخرالزمان که با احادیث صحیح به تواتر اثبات شده است، منکر می‌شوند و هرکس که قیام حضرت مهدی را منکر شود، نزول حضرت عیسی را نیز منکر می‌گردد.

🔹این افراد (که عقیده خروج حضرت مهدی و نزول حضرت عیسی را منکر می‌شوند) نزد من مانند کسانی هستند که الوهیت خداوند را منکر شوند، به دلیل این‌که این ادعا را بعضی از فراعنه دارند.[5] و همان‌گونه که با ادعای الوهیت توسط فراعنه، اعتقاد به الوهیت خداوند باطل نمی‌گردد، با ادعای مهدی‌های دروغین هم عقیده قیام حضرت مهدی، خرافی و باطل نمی‌شود، بلکه با روایات متواتر و صحیح اثبات شده است.

📚پی‌نوشت:

[1]. سلسلة الأحادیث الصحیحة، البانی، ج4، ص38.

[2]. همان، ج4، ص41.

[3]. همان، ج4، ص43.

[4]. «به رهبری جهیمان بن محمد بن سیف العتیبی، مسجدالحرام تصرف شد. او معتقد بود که شوهر خواهرش، محمد عبدالله القحطانی، همان مهدی است که بازگشته تا اسلام را نجات دهد. او برای اثبات گفته‌های خود از احادیثی سخن می‌گفت که در آن بازگشت مهدی پیش‌گویی شده بود. این گروه اولین روز سال ۱۴۰۰ هجری قمری را برای تصرف مسجدالحرام در نظر گرفتند، تا منطبق بر بعضی از احادیث دربارهٔ تاریخ قیام مهدی باشد.»

[5]. سلسلة الأحادیث الصحیحة، البانی، ج4، ص43. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.